Hoe moeilijk kan applique zijn? Met zo'n 25 jaar naaimachine-ervaring moet dat toch te doen zijn dacht ik. Fout. Ik blijk dus geen talent te hebben voor machine-applique. Ik vind de naden lelijk, de ronde vormen komen er vierkant uit, kortom niet mijn ding. Maar ik wil écht graag die geisha maken, lees: moet die geisha maken want het panel ligt inmiddels in de kast. Desnoods met de hand.
Met de hand???? Maar wat dan? En daar kwam de eerste aanschaf van pas. Er staan kleine applique-patronen in. Sue Bonnet Sue en Sam zijn afgeserveerd wegens te hoog zoetgehalte. De Baltimore en Folk Art blokken kreeg ik al jeuk van toen ik me realiseerde hoe klein die stukjes zouden zijn. Ik had natuurlijk de patroontjes kunnen vergroten maar neuh afgeserveerd wegens niet-mijn-ding. Bleef over de bloemen. Genoeg keuze in vormen, genoeg keuze in "moeilijkheidsgraad" én ik kan flink los met m'n voorliefde voor opvallende kleurtjes.
Dus werd het de bloemen, ondanks dat ik niet helemaal warm loop van bloemen. Naar de Ganzerik voor achtergrondstof, lichtblauw met glittertjes. Én ik ben verliefd. Tenminste, als je verliefd kunt worden op een quilt-techniek.
Inmiddels zijn er 3 applique blokken af. Waarvan er 2 richting prullenbak gegaan zijn en eentje goed genoeg om te houden. Het past allemaal in een plastic bakje waardoor ik het ook nog eens gemakkelijk mee kan nemen. Het wordt helemaal leuk. En die bloemen die zijn toch-wel-errug-leuk-om-te-doen! Moet ook wel als je in totaal 44 blommen "moet" maken.
IK - HOU - VAN - APPLIQUE!!!
Leuk hoor om te lezen dat het bij andere quiltsters ook allemaal niet van een leien dakje gaat! het verhaal is voor mij héél herkenbaar.....maar de bloemen worden mooi, en oefening baart kunst, straks als je bij bloem 9 bent gaat het vast wel van een leien dakje...
BeantwoordenVerwijderengroetjes, Jeannet